چرا موسوی الله اکبر میگوید ؟

شعارهای مذهبی موسوی گاه باعث ایجاد بحثهای داغی بین دوستانی میگردد که مخالف یا موافق مذهب هستند ، اما واقعیت چیست؟ در این بحث قصد تائیید یا نفی نظام حکومت دینی را ندارم . اینکه سیستم بعدی در این کشور باید لائیک یا مذهبی باشد در صلاحیت هیچ فرد یا گروهی نیست بلکه مستلزم مراجعه به آرای عمومی در یک فضای سالم و دموکراتیک انتخابی است .بنابر این بنده رو در این زمنیه مورد عنایت قرار ندهید. بحث بر سر این است که این شعارها درست است یا خیر ؟
اگر نگاهی به شرایط فرهنگی جامعه در نقاط مختلف کشور بیندازیم متوجه رویگردانی جمع کثیری از مردم از مقوله ی مذهب خواهیم شد اما از دیگر سو گسترش اعتقادات مذهبی در تمام لایه های جامعه قابل انکار نیست . این امر با نگاهی به شهرستانها ، جنوب تهران ، مشهد و اماکن زیارتی و همچنین نگاهی به فضای اجتماعی ماه رمضان ، محرم ، شهادت امام اول و ... به وضوح قابل مشاهده است نکته ی قابل توجه اینکه دین پذیری را با میزان شرکت مردم درمساجد و یانماز جمعه نباید سنجید چرا که مساجد سیاسی شده ی کنونی از سوی جمع کثیری ازمذهبیون مورد قبول نیست. حال با این شرایط آیا دادن شعارهای ضد مذهبی مفیدتر است یا شعارهای مذهبی ؟
الف)در قدمهای اولیه ی شکل گیری جنبش آنچه مهم است اتحاد است ، اتحاد ِ انانکه به ظالم بودن و غیر دموکراتیک بودن ِ حاکمیت کنونی اعتقاد داشته و در برابر این حق کشیها قصد ایستادگی دارند، اعتراض به ظلم و حق کشی مسئله ای مذهبی نیست بلکه مساله ای انسانی است که در قدم اول تمامی ما باید در این زمینه در کنار هم باشیم . در شرایط کنونی ضد مذهبی ها عمدتاً موافق تغییر شرایط هستند اما مذهبیون ،خصوصاً در غیر از نقاطی خاص از شهر تهران تحت بمباران شدید اطلاعاتی از سوی بوقهای حاکمیتی هستند که تلاش بر ضد دین ، منحرف ومحارب با خدا خواندن مخالفان خود دارند که این امر موجب ایجاد مقاومت از سوی طیف بزرگی از جامعه ی مذهبی و عوام الناس در برابر جنبش مردمی میگردد .بنابر این با سر دادن شعارهای مذهبی میتوان این تبلیغات را تا حدودی خنثی کرده و مذهبیون رو در مورد ماهیت اعتراضات به فکر واداشت (آشوبگر ، قرتی ، سوسول ، مرفه بی درد ، فاسد ، زنان و دختران ِ خراب ، پسرهای هرزه و بی دین صفاتی است که مرتباً برای معترضان بکار میرود).در برابر این قشر بزرگ از جامعه ابتدا باید "مسلمانی!" خود را ثابت کنیم و پس از آن آنها را دعوت به پیوستن به جنبش نمود و یا آنها رااز ماهیت جنبش آگاه کرد.
ب) اکثر نیروهائی که اقدام به سرکوب مردم میکنند تحت تاثیر شستشوهای شدید مغذی ، معترضان را ضد انقلاب،بی دین و محارب با خدا میدانند و همین امر موجب مباح دانستن خون جوانان پاک ما از سوی این جاهلان و کتک زدن بی رحمانه ی مردم میگردد ، نگاهی به بولتنهای سپاه و صحبتهای سران آن برای توجیه اعمال جنایتکارانه ی خود بیندازید تا متوجه شوید بسیجیانی که از پایگاههای جنوب شهر و اطراف تهران آورده میشوند تحت تاثیر چه القائات مسمومی هستند. و چرا بههمین سادگی در مقابلمردم صف آرائی کرده یا می کنند . آیا راهی برای اثبات حقانیت خود در برابر این غافلان به جز استفاده از شعارهائی از جنس خودشان میشناسید ؟ قابل ذکر اینکه یکی از دلایل به وجود آمدن اختلافات در میان بدنه ی سپاه همین شعارها بوده که باعث شک و تردید آنها شده است در اینکه آیابه راستی اینها که الله واکبر و یا حسین و یا زهرا میگویند ضد دین هستند ؟ باور کنید که در برابر ماشین جنگی کودتاگران بهترین راه مبارزه بیرون کشیدن افرادی است که سوار این ماشین هستند نه مشت و لگد زدن به آن که نتیجه ای جز شکستگی دست و پاره شدن کفش در بر نخواهد داشت !
ج) غیر مذهبیون عزیز با کمی واقع بینی متوجه این امر خواهند شد که نه تنها آنها بلکه هیچ گروهی به تنهائی قادر به ایجاد تغییرات بزرگ در نظام حکومتی کنونی نخواهد بود ، برای مقابله با نظامی که سی سال بر تخت قدرت تکیه زده و بودجه ی نظامی و امنیتی آن سر به فلک میساید تنها اتحاد شانس برنده شدن دارد (به تاریخ تمامی انقلابات و تحولات جهان نگاهی بیندازید) .بنا بر این بهتر است به جای ایجاد تفرقه در میان مردم و پراکنده شدن که نتیجه ای جز ادامه ی روند مذکور نخواهد داشت و در صورت عدم مشارکت در سر دادن شعارهای مذهبی اقدام به جذب تعداد بیشتری از مردم (با هر طرز تفکر و عقیده ای ) به این جنبش آزادی خواهی نمایید و اجازه دهید تصمیم به برپائی نظامی لائیک یا مذهبی در فضائی سالم و با تکیه بر رای واقعی مردم گرفته شود و به این مثل تکیه نکنید که : ( دیگی که برای من نجوشه بزار کله سگ توش بجوشه )
د) و در آخر اینکه میزان و وسعت تغییرات رابطه ی مستقیمی با میزان مشارکت مردم در این جنبش دارد ، هر چه مشارکت و خیزش مردمی عظیمتر باشد قادر به تحقق مطالبات بیشتر و بزرگتری خواهد بود ، انتظار اینکه موسوی یا کروبی هم اینک و در سایه ی شرایط کنونی اقدام به شخم زدن نظام کنند توقع نابجا و پر هزینه ای خواهد بود ، از قدیم گفته اند سنگ بزرگ علامت نزدن است بنا بر این با حمایت ِ عملی ِ خود از جنبش مردمی اجازه دهید تا شرایط به صورت تدریجی ، اصولی ، معقول و منطقی تغییر یافته و به آنچه میخواهیم برسد ، در صورت رسیدن به پیروزیهای کوچک راه برای تحقق خواسته های بزرگ هموارتر میشود ، فراموش نکنید که اگر کسی که توسط این مردم و تحت این شرایط انتخاب شده و بر سر کار بیاید به سادگی توانائی مقابله با خواست مردم را نخواهد داشت همانگونه که هم اینک بر اساس نظر بسیاری از تحلیلگران ، سیاستمداران ِ معترض بیشتر دنباله رو ِ مردم هستند و این ما هستیم که آنها را به پیش می رانیم .
پس بدون نا امیدی و تفرقه ، همه باهم ، با هر عقیده و مذهب و مسلکی ، با هر زبان و نژاد و قومیتی . پیش به سوی اتحاد، آزادی خواهی و ظلم ستیزی