ما سبزیم اما سبز خواهیم ماند؟

این روزها یک مساله بزرگ داره منو آزار میده و اون چیزی نیست جز آینده ی مبهمی که میترسم عاقبتش چیزی گم شدن اینهمه آدم سبز اندیش در میان اقلیتی کودتاگر نباشه.عجیبه ! مگه ما نبودیم که میگفتیم بی شماریم ؟ مگه ما نبودیم که شهرو سبزکرده بودیم ، یادتون میاد روزهای قبل از انتخابات چطور همه نماد سبز به همراه داشتیم و توی خیابونها به هم لبخند میزدیم،برای هم دست تکون میدادیم،وی نشون میدادیم با انگشتامون . یادتون میاد که چطور با همین کارها از هم انرژی میگرفتیم ؟ یادتون میاد چطور همین اتحاد کمر کودتا روشکست و کودتاچیان رو رسوا کرد ؟
اما حالا چی ؟ نمادهای سبز پنهون شده و محدود شدن به تجمعات. وقتی توی خیابونها راه میریم کسی رو نمیبینیم نماد سبز داشته باشه.همفکران خودمون رو نمیتونیم بشناسیم.برای کسی دست تکون نمیدیم.میترسیم وی نشون بدیم و در مقابل کودتاچی در حال حذف رنگ سبزاست،چراغونیهارودیدید که چطور اکثراً قرمز و سفید و ... شده اند ؟ دیدید لوگوی سیمای دروغ پرداز صورتی شده بود ؟ میبینید که چطور رنگ سبز رو یا حذف دارند میکنند یا مصادره ؟ و ما روز به روز داریم از هم دورتر میشیم و تسلیم روزمرگیها و روزمرگیها میشیم. اگر میخوایم این اتحاد رو حفظ کنیم،اگر میخوایم جنبش سبز اندیش زنده باشه و رشد پیداکنه ، اگه میخوایم پاسدار واقعی خون شهدای این جنبش باشیم باید نمادهای سبزمونو نگه داریم ، باید خودمونو به هم و به همه نشون بدیم ، باید فراموش نکنیم ما بیشماریم و باید فرهنگ سبزرو در جامعه گسترش بدیم .باور کنید هیچ چیز لذت بخش تر از این نیست که کسی رو در خیابان با نمادسبز ببینید و برای او دست تکان دهید ، باورکنید هیچ کابوسی برای کودتاچیان وحشتناکتر از این نیست که حق طلبان همچنان متحد بمانند .
پس متحد بمانیم،نمادهای سبزمان را از آینه ی ماشینمان آویزان کنیم، به گوشه ی کیفمان گره بزنیم ، دور مچ دستمان ببندیم و خود را از جاهلان و کوردلان جدا کنیم.ما از رنگ آنان نیستیم،ما به جهل و نفاق و تزویر رای ندادیم ،رای ما سبز بود نه آن نام سیاه.
ما سبزیم و سبز خواهیم ماند