من با عزا مخالفم !

در روزهائی که گذشت آنقدر داغ دیدیم و درد کشیدیم که فقط خودمون میدونیم . اما در مقابل خیلی چیزهای خوب هم دیدیم .اتحاد ، همبستگی ، شجاعت و از همه مهمتر خودمون رو دیدیم،درسته که ندا شهید شده ،اما اون برای فتح شهرش و بیرون راندن بدی از وطنش شهید شد . اونهائی که شهید شدند در حقیقت ما مردم رو به هم و به همه نشان دادند . باورتون شد ما چقدر زیادیم ؟ دیدید اونها چقدر کمند ؟ دیدید چطور هر وقت اراده کردید آمدید و آنها را وادار به زدن ماسک کردید .دیدید چطور جنایت کردند ؟
همصدائی ما در این مدت فشار بسیار زیادی بر کمر کودتاچیان آورده و خواهد آورد .اما جداً الان وقت در خانه نشستن و عزاداری کردنه ؟ تنها راه عزیز داشتن کسی گریه کردنه ؟ بهتره به جای این همه غم . شهدا رو زنده کنیم ، بهشون بگیم که زنده اند و مثل همیشه بین مردم اند، بین ما ،ما که زنده ایم ،متحد و شجاع . چه فرصتی بهتر ازاین برای یک بزرگداشت بزرگ ؟ به جای به خانه پناه بردن باید به کودتا چیان بگیم که این جشن شبانه مال ماست ، سالهاست هر کس طبق میل خودش اونو برگزار میکنه . خیلیا رفتن چراغونی دیدن ، خیلیا زدن و رقصیدن و خیلیها هم توی خونه نشتسند. امسال هم درسته که جای خیلی ها سبزه ولی این سبزی به معنای خانه نشینی و تاریکی نیست ، به معنای زدن و رقصیدن هم نیست ، اما قطعاً با حظور همگانی مردم (مثل هر سال و حتی بیشتر) به معنای تغییر شرایط روحی ما و تمامی شهدا خواهد بود . من هرگز مرگ شهیدان را نمی پذیرم .شهیدان زنده اند ...